Mówią, że jeśli kłócisz się o „Oliviera”, to może być tylko jeden temat: czy ma prawo? istnienie jego sowieckiej wersji lub „Oliviera” można nazwać tylko sałatką, która istniała przed rewolucją?
Ha!
Nie wszystko jest takie proste, drodzy przyjaciele (i też nie). Olivier to niewyczerpany magazyn motywów do walki na rondlu. I nawet nie zagłębiając się w historyczną dżunglę i nie zastanawiając się, co to jest - sałatka prawdziwego mistrza, która z lanspek (lub bez), z szyjkami rakowymi (lub bez), czy z przepiórkami, jarząbkami, czy co jeszcze przysmak.
Proletariacki „Olivier” znany z czasów sowieckich, jest jak barszcz, każda rodzina ma swoją!
Tutaj próbowałem zainicjować dyskusję wśród znajomych o tym, który rodzaj „sowieckiego Oliviera” jest poprawny, więc wstydziłem się, ludzie kłócili się prawie do chrypki i modzeli na palcach.
Podstawowe różnice, których wielu uważa za konieczne do obrony, niesamowita mnogość.
Kontrowersyjna liczba punktów
Na przykład, jakie ogórki umieścić w „sowieckim Olivierze”? Świeże czy słone? A może ogólnie lepiej są marynowane?
Okazuje się to bardzo ważne! Zwolennicy kiszonych ogórków prowadzą bazę dowodową - mówią, że świeże ogórki na nowy rok były rzadkością, bo - tylko kiszone! A zwolennicy świeżej kłótni - z słonym - jest to opcja codzienna, więc na stole noworocznym - wyłącznie świeży!
- Moja babcia na Syberii wyhodowała ogórki na parapecie ze względu na Nowy Rok! -Poinformowałem najbardziej zagorzałych zwolenników wyłącznie świeżości i wszyscy od razu nasyciliśmy się bohaterstwem mojej babci. Nie, prawdopodobnie na parapecie możesz wyhodować ogórki, na które tylko w trosce o ukochane wnuki nie pójdziesz…
Kontrowersyjny punkt numer dwa
Czy do „sowieckiego Oliviera” trzeba dodawać… gotowaną marchewkę?
Na początku myślałem, że będą tylko dwa obozy - te, które są za (gotowaną) marchewką i te, które są przeciw. Ale potem wśród znajomych znajomych (to znaczy osobiście nie wiem, ale ktoś jest w przyjaznych stosunkach) była pani, która zwinęła się w kłębek - w ich domu w Olivier kruszyły się surowe marchewki.
Teraz nie zdziwię się, jeśli ktoś dołoży do tego koreańską marchewkę.
Kontrowersyjny punkt numer trzy
A składnik mięsny?
Tylko kiełbasa (gotowana) czy dopuszczalne jest gotowane lub pieczone mięso? Lub, jeśli zamiast kiełbasy w „sowieckim Olivier” jest mięso, to sałatka nie jest już „Olivier”, ale „Stolichny”? W książkach kucharskich może być inna nazwa, ale ponad połowa dyskutantów stanowczo nie ustępowała:
- Cokolwiek włożą do sałatki, kiełbasy lub mięsa, pozostaje ten sam noworoczny „Olivier” i nie potrzebujemy żadnej la-la!
Kontrowersyjny punkt numer cztery
A co najważniejsze, tankowanie.
Czy można go doprawić kwaśną śmietaną, czy powinien to być czysty majonez? Czy można nazwać „Oliviera” sałatką ubraną w mieszankę śmietany i majonezu? A teraz spróbuj przynajmniej sprzeciwić się komukolwiek.
Osobiście nie zamierzam się z nikim kłócić. W ogóle odniosłem wrażenie, że dyskutuje się o Olivierze, to wcale nie jest Olivier od dawna, to taka miszmasz XX wieku, przepis zrodzony w każda rodzina z roku na rok na nowo, a teraz mówi się o jednym, autentycznym przepisie na tę sałatkę, która od dawna stała się „sowieckim ludem” – to po prostu bez celu.
Podobnie jak barszcz, okroshka, kapuśniak, mikstura, wciąż ma kierunek - w przybliżeniu, a każdy ma swoje wcielenie.
Co myślisz?