Opowieść o mojej podróży na Krym kontynuuję dla stałych czytelników.
Dziś opowiem Wam o jednej z najbardziej pamiętnych wypraw - na górę Ai-Petri i zjazd kolejką linową.
Pojechaliśmy do Jałty i sami na górę z Sudaka, gdzie odpoczywaliśmy.
Wybraliśmy starą nadmorską drogę, aby doświadczyć jednej z najtrudniejszych serpentyn i cieszyć się pięknymi widokami.
Nie będę opisywał długiej podróży i małych postojów, od razu opowiem o Ai-Petri.
Po zbliżeniu się do dolnej stacji kolejki natknęliśmy się na szczekaczy, którzy zaproponowali wycieczkę samochodem do szczyt góry z wycieczką z przewodnikiem i kilkoma przystankami, na których można podziwiać widoki otwierające i zrobić Zdjęcie.
Naszym planem było wspięcie się na górę kolejką linową, przejście na szczyt i zjazd kolejką linową.
Ale wspinanie się po serpentynach samochodem, a nawet z małą wycieczką w cenie biletu na kolejkę linową, wydawało nam się bardziej ekscytujące. A w drodze powrotnej postanowiliśmy przejechać się kolejką linową.
I wcale nie żałowaliśmy, że zgodziliśmy się na wycieczkę.
Droga prowadząca na szczyt góry ma 280 zakrętów, z których niektóre mają 180 stopni! Wyprawa ekstremalna, biorąc pod uwagę, jak nieustraszeni jeżdżą auta.
A nasz pierwszy przystanek był przy wodospadzie Uchan-Su (Latająca woda) - jest to najwyższy (390 m n.p.m.) wodospad na Krymie i Europie.
Wodospad nie pojawił się przed nami w całej swojej sile, ponieważ latem nie jest pełen wody.
Następny przystanek był w Turtle Lake: nic specjalnego - jeśli poczekasz długo, możesz zobaczyć żółwie, które czasami pojawiają się z wody. Samo jezioro jest zielone, bardziej przypomina bagno.
W pobliżu znajduje się górskie źródło z czystą wodą pitną.
Dalej serpentynową drogą dotarliśmy do „srebrnego pawilonu”, który według opowieści przewodnika zbudował Mikołaj II. Wysokość 850 metrów nad poziomem morza. Widoki Jałty są oszałamiające.
Następny przystanek znajduje się na płaskowyżu, przed górną stacją kolejki linowej. Kierowca-przewodnik zabierze Cię do kawiarni, których na płaskowyżu jest wiele. Tutaj możesz już skosztować narodowej kuchni, zanim znajdziesz się na najwyższym punkcie widokowym i górnej stacji. Po obiedzie zostaniesz bezpłatnie przewieziony do stacji kolejki linowej. A tych, którzy nie są głodni, wysyła się bezpośrednio do górnej stacji.
Są też wspaniałe widoki z płaskowyżu, słońce oślepia, a wiatr próbuje sprawdzić stabilność:
A teraz jesteśmy w końcowym punkcie trasy, na górnej stacji kolejki linowej. Chodziliśmy, podziwialiśmy widoki, robiliśmy mnóstwo zdjęć:
A ostatecznym celem naszej wycieczki na górę Ai-Petri jest kolejka linowa. A teraz przekreśla wszystkie wrażenia - a raczej czeka w kolejce do lądowania przez półtorej godziny na strasznym wietrze. A kiedy słońce się chowa, wydaje się, że nadeszła zimna jesień. Marznęliśmy, bo nie myśleliśmy o zabraniu ze sobą odzieży wierzchniej, jak wielu innych.
Sam zjazd kolejką linową nie jest specjalnie imponujący. Duża przeszklona budka na około 30 osób. Ci, którzy mają szczęście - stanął przy oknie i mógł podziwiać widoki. To absolutnie nie było dla mnie przerażające! Podczas zjazdu z głośnika budki rozbrzmiewa krótka wycieczka.
Gdybyśmy nie zdecydowali się wspiąć serpentyn z proponowaną wycieczką, nasza wyprawa nie byłaby pełna wrażeń.
Schodząc z Ai-Petri dotarliśmy do Pałacu Woroncowa. Sam pałac nie zrobił na mnie wrażenia, ale park jest piękny. Ale niestety nie mieliśmy dużo czasu, żeby go zbadać, musieliśmy jeszcze wrócić z Jałty do Sudaku.