Pamiętam, że na początku dwu tysięcznej (no tak jak na początku - w pierwszej dekadzie) nazwa była bardzo popularna w naszym kraju - Rublevka. Rodzaj rezerwatu pięknego życia, o którym przylatujący tam dziennikarze z aspiracją i szacunkiem opowiadali na łamach błyszczących magazynów.
Na Rublevce mieszkali wspaniali ludzie (zarówno mężczyźni, jak i żony). Naprawdę chcieli powiedzieć i pokazać, w jakim luksusie żyją, ale bawili się intelektualistami (a, jak wiadomo, intelektualista nie może się pochwalić bezpośrednio, tylko pośrednio).
Ponieważ panie Rublowskich poszły do pisarzy, jak łosoś na tarło - raz. Cóż, próbowali włamać się do gwiazd - dwóch.
Modne było też gotowanie wśród nich. Ale w każdym razie nie, ale z pewnością takie potrawy, które od razu pokażą, że dana osoba odniosła sukces! Przepisy na dania, które zostały opublikowane pod ich autorstwa w damskim połysku, przerażały dzikimi cenami na składniki i połączenia nietypowe dla Rosjanina.
Zabawnie to teraz wspominać, ale w latach 2004-2006, kiedy byłem w wizycie, poczęstowano mnie sałatką i czasopismem - że tak powiem, dwa w jednym. Gospodyni wieczoru, studentka, obok salaterki trzymała pismo, w którym ukazał się wywiad z „towarzyską Oksaną Robską”. A w tym wywiadzie był przepis na gotową sałatkę.
Pamiętałem to do końca życia (bo bałem się, że pismo będzie karmione, więc aktywnie zaprosiła wszystkich do przeczytania, Bóg wie, może po to, żebyśmy nie zjedli całego przysmaku?).
Sałatka jest obecnie dość prymitywna, ale smaczna i lekka. Świetnie sprawdza się jako przystawka do grillowanego mięsa lub ryb (no, dla dietetyków - i jako danie główne), jedyne, że zarówno mięso, jak i ryby powinny być z tłuszczem, sałatka z chudymi potrawami, no cóż, w żaden sposób jest połączone.
Więc bierzemy:
- 200 gramów wiśni
- Awokado (jedno lub dwa)
- Niezła rukola
- Oliwa z oliwek
- Ocet balsamiczny (zalecano wyłącznie Modenę, bo tylko dojrzewa w odpowiednich beczkach, ale jak na mój gust, każdy to zrobi)
- Sól morska (brak soli morskiej - sól pospolita, zwyczajna, zresztą różnica nie jest zauważalna)
Wiśnię pokroić na dwie połówki, awokado na kawałki, rukolę - łezkę, oliwę wymieszać z solą i octem balsamicznym i polać sałatką. Ilość octu balsamicznego jest do smaku, ale lepiej nie przesadzać.
Kiedy przygotowuję tę sałatkę (w mojej kuchni nazywa się ją kryptonimem „sałatka czarujących pań”), wspominam tamte czasy ze śmiechem. Awokado wydawało się zamorskim przysmakiem, a mango - symbolem słodkiego życia na rajskich wyspach.
Ile ody przepłynęło pod mostem, jak wszystko się zmieniło od tego czasu, awokado stało się ludowym rosyjskim warzywem (lub owocem), które koniecznie jest obecne w zestaw rosyjskich potraw ludowych - bułeczki wyrabiane przez pracowitych Tadżyków w „japońskiej” restauracji oraz Oksana Robski i świeccy kronikarze zapomniałem…